ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ Φ. ΚΟΛΥΒΑ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ της

Αθήνα, Μάρτιος 2014

«ΕΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ»

Στα πλαίσια των μηνιάτικων λογοτεχνικών συναντήσεων, που διοργανώνει η Γραμματεία Πολιτισμού της ΟΤΟΕ, την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014 παρουσιάστηκε στο ζεστό Πολυχώρο «POLIS ART CAFE» το μυθιστόρημα της συναδέλφου Φραντζέσκας Κολυβά «ΚΟΥΦΕΤΑ ΜΕ ΠΙΚΡΑΜΥΓΔΑΛΟ» μέσα στην άνετη και χαλαρή ατμόσφαιρα της συναδελφικής οικειότητας.

Εκ μέρους του Πολυχώρου, άνοιξε και παρουσίασε τους καλεσμένους ο κ. Βασ. Χατζηιακώβου.

Χαιρετισμός για τους προσκεκλημένους έγινε από τον Γραμματέα Πολιτισμού της ΟΤΟΕ, Τάκη Σκαρτσολιά, όπου μεταξύ άλλων τόνισε ότι το βιβλίο της κας Κολυβά, χωρίς γλυκανάλατα στοιχεία, με σωστή τοποθέτηση των εποχών και των ηρώων της, με τα διαδραματιζόμενα γεγονότα, μας κάνει να χανόμαστε στη σκόνη του χρόνου ή των αναπολήσεων, αλλά και σε πιο ζωντανές ή δροσερές εικόνες.

Για το βιβλίο μίλησαν: Από τους θεατράνθρωπους της παλιάς φρουρά ο Ηλίας Λογοθέτης που δε χρειάζεται συστάσεις. Πηγαίος, ζωηρός και χειμαρρώδης ανέλυσε το βιβλίο ως επτανήσιος (αφού είναι γεννημένος στη Λευκάδα και ο ρόλος του ζακυνθινού στη «Βαβυλωνία» έχει αφήσει εποχή) αλλά και ως αναγνώστης εστιάζοντας στην έννοια της απώλειας που διατρέχει την ιστορία σα θάνατος, ματαίωση αλλά και ανεκπλήρωτο.

Η καταξιωμένη συγγραφέας Ελένη Τσαμαδού, πρώην συνάδελφος, βαφτισμένη κι αυτή στο Ιόνιο, που μίλησε για ένα μεστό, ώριμο και καλοστημένο μυθιστόρημα από αυτά που δεν ξεχνάς μόλις κλείσεις την τελευταία σελίδα, ένα πραγματικό ψυχογράφημα γραμμένο σε γλώσσα ρέουσα και δυνατή. «Η γραφή της Ζέφυρος απαλός γεμάτος αρώματα των κήπων της Ζακύνθου και άλλοτε βίαιος Γαρμπής σηκώνει κύματα θεόρατα» είπε χαρακτηριστικά. Ανέπτυξε τους άξονες του βιβλίου: Τον έρωτα, το ψέμα και το θάνατο, βρήκε τους χαρακτήρες (ακόμα και τους δευτερεύοντες) βαθιά ανθρώπινους με σάρκα και οστά και τους σκιαγράφησε αδρά στο γαϊτανάκι της ζωής, φτάνοντας ως την ηρωίδα Κατερίνα, το «μικρό μαχαιράκι» του Λόρκα όπως χαρακτηριστικά είπε, που θα κόψει τις κορδέλες από το γαϊτανάκι αφήνοντας τους ήρωες - χορευτές μετέωρους.

Τέλος ο Διονύσης Βίτσος, επίσης πρώην συνάδελφος, γεννημένος στην Ζάκυνθο, αρθρογράφος και εκδότης των «εκδόσεων περίπλους», ο οποίος αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο ορόσημο των καταστρεπτικών σεισμών του 1953 στην Ζάκυνθο που μαζί με της Δέσποινας, της άλλης ηρωίδας του βιβλίου, σημάδεψαν και ανέτρεψαν πολλών ανθρώπων τις ζωές. Τόνισε την ιδιαιτερότητα του βιβλίου να ασχολείται με τη μετασεισμική Ζάκυνθο και το εμπορικό τουριστικό της οικοδόμημα, μια καθόλου αγλαή περίοδο του νησιού, για την οποία, όπως χαρακτηριστικά είπε, απ’ όσο ξέρει, δεν έχει εκδοθεί άλλο βιβλίο. Επίσης μίλησε για τις εικόνες και το ποιητικό ύφος της συγγραφέως που αφενός έτσι συναντάει διακριτικά την ποίηση του Σολωμού και του Λόρκα αφετέρου επεξεργάζεται τη μεταφυσική διάσταση που είναι κυρίαρχη στο βιβλίο.

Ιδιαίτερα συγκίνησαν τα αποσπάσματα από το βιβλίο που διάβασε η ηθοποιός Άννα Κουρή μαζί με τη συγγραφέα.