ΕΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

«ΕΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ»

Την Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014 η αίθουσα συνεδριάσεων της ΟΤΟΕ πλημμύρησε από τον έμμετρο ποιητικό λόγο του Γιάννη Ρίτσου, αλλά και από συναδέλφους και συναδέλφισσες, που παρακολούθησαν την παρουσίαση του ποιητή και της τελευταίας έκδοσης ποιημάτων με τον τίτλο «ΥΠΕΡΩΟΝ».

Στο καλωσόρισμα και χαιρετισμό της Γραμματεία Πολιτισμού σημειώθηκε, ότι
«απόψε είναι ιδιαίτερη βραδιά, διότι θα συζητήσουμε, θα έρθουμε σε επαφή με έναν από τους κορυφαίους Έλληνες ποιητές. Ο όγκος του έργου του τεράστιος, μεγαλειώδης, η ποίησή του και η προσφορά του στα ελληνικά γράμματα.

Βασικό χαρακτηριστικό της ποίησης του Ρίτσου στάθηκε η στράτευσή της στην υπηρεσία του ανθρώπου, της αγάπης, του ελληνισμού.

Με το έργο του στρατεύθηκε πολιτικά στην συνέχεια, όπου διαμόρφωσε μια γνήσια λαϊκή – λυρική γραφή, πρόβαλε την κοσμοθεωρία του, παραμένοντας σ’ όλη του τη ζωή ΆΝΘΡΩΠΟΣ (με κεφαλαία) και ευαίσθητος δέκτης των συνεπειών των κοινωνικών εξελίξεων, αλλά και των πολιτικών».

Στη συνέχεια ακολούθησε ένα παιχνίδισμα ακουσμάτων της ποίησης του Γ. Ρίτσου από την υπέροχη φωνή του ηθοποιού Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου, της παρουσίασης της συλλογής από την Έρη Ρίτσου και την εκπληκτική ανάλυση του συνόλου του έργου από τον ποιητή, λογοτέχνη κ. Δημ. Κοσμόπουλο.

Η κα Ρίτσου, διαχειρίστρια και κληρονόμος των πνευματικών δικαιωμάτων, αναφέρθηκε σε σημεία της ζωής του πατέρα της, στην ποίησή του, στο συγγραφικό του έργο. Είκοσι τρία χρόνια μετά το θάνατό του, αποφάσισε να εκδώσει την έτοιμη από τον ίδιο συλλογή, που την τιτλοφορεί «Υπερώον». Τόνισε, ότι ο ποιητής θεωρούσε την ποίηση τόσο απαραίτητη για την ύπαρξή του, όσο και την αναπνοή του. Έγραφε καθημερινά για ώρες και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μια τεράστια ποιητική παραγωγή. Αυτόν τον όγκο ούτε οι εκδόσεις, ούτε οι αναγνώστες μπορούσαν να παρακολουθήσουν. Άρα από τα πράγματα ήταν υποχρεωμένος να επιλέγει, τί θα εκδοθεί και πότε. Η ανέκδοτη συλλογή «Υπερώον» γράφτηκε στα μέσα της δεκαετίας του 80, με το τότε διάχυτο πολιτικο-κοινωνικο περιβάλλον να λειτουργεί ως υπόστρωμα.

Απ’ αυτά που διατύπωσε, φάνηκε η σύνδεση του αγωνιστικού ποιητικού λόγου με την αγωνιστική του δράση, τις δυσκολίες και το μάχιμο χαρακτήρα της ζωής του.

Ο κ. Δημ. Κοσμόπουλος, καταξιωμένος ποιητής ο ίδιος, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών και το διεθνές βραβείο Κ.Π.Καβάφη, παρουσίασε μια ευρύτερη μελέτη της ποίησης του Γ. Ρίτσου.

Ξεκίνησε την ανάλυσή του από τα πρώτα ποιητικά βήματα του Γ. Ρίτσου. Στο διάβα ο όγκος και το μεγαλείο του έργου του κινήθηκε παράλληλα, συναντήθηκε, στάθηκε αντικριστά και μαζί με τον Παλαμά, τον Σολωμό, τον Βαλαωρίτη, τον Σικελιανό, τον Μαλακάση έως τον Καρυωτάκη...

... Σ’ όλη την πορεία, η ζωή του Γ. Ρίτσου και του λογοτέχνη-ποιητή είναι ένα, νοσηλεύτηκε στο σανατόριο «Σωτηρία», γνωρίστηκε με την Πολυδούρη, που του αφιερώνει ποίημά της. Η ποίησή του ποταμός, πατάει στην πεποίθησή του, ότι ο ποιητής «είναι εντολοδόχος του κόσμου», του ανθρώπου και των πραγμάτων...

... παραπέρα ο Ρίτσος δεν προλαβαίνει να εκφραστεί κριτικά, μυθολογεί και τις κριτικές του ενσωματώνοντάς τες στα πολύστιχα ποιητικά του συνθέματα. Για παράδειγμα στα διλήμματα σχέσης Τέχνης-Κοινωνίας, σχέσης βάσης-εποικοδομήματος, ρεαλισμός-καλλιτεχνικό έργο, απαντά με τον στοίχο (Μελετήματα) «Η ποίηση, στο βαθμό που είναι τέτοια, μας λέει πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορούμε να πούμε εμείς γι’ αυτήν»...

... και παρακάτω η ποίηση του Ρίτσου ξεκινά το υφάδι της από την βιογραφία και την μετάπλασή της, ανοιγόταν στην πράξη και στη δράση, συνομιλεί με την ιστορία του καιρού, του παρελθόντος, φτάνοντας στο ερώτημα της ανθρώπινης ύπαρξης (βίωμα-δράση, ιστορία-ύπαρξη)...

Τελείωσε τη λογοτεχνική ανάλυση του έργου, αφήνοντας στους συναδέλφους που παρακολουθούσαν μια ευχαρίστηση, μια πνευματική ανάταση, σαν να άκουσαν όλα αυτά που ήθελαν να ακούσουν και ακόμα παραπάνω, με τη σύζευξη της Τέχνης, της Ποίησης με τη Ζωή και τον Θάνατο.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι ποιητές Αντώνης Φωστιέρης, (Εκδότης Λογοτεχνικού Περιοδικού «Λέξη»),Γ. Μαρκόπουλος, Κυριάκος Χαραλαμπίδης και Γ. Κιουρτίδης (συγγραφέας, ποιητής). Επίσης οι ζωγράφοι Σόρογκας και Σεβαστάκης.